Patroni
Rok I - 2022/23 Starajcie się naprzód o królestwo Boże a wszystko będzie wam dodane. Mt 6,3
Autorem katechez jest ks. Michał Dubas – kapłan diecezji tarnowskiej.
Św. Jan Paweł II (1920 - 2005), papież
Urodził się w rodzinie mieszczańskiej jako trzecie i najmłodsze dziecko. Po kolei tracił członków rodziny: siostry nie znał (ur. i zm. w 1916 r.), matkę gdy miał 9 lat, brata trzy lata później. Po zdaniu matury z wynikiem celującym w 1938 roku przeprowadził się z ojcem do Krakowa aby rozpocząć studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. Tam w 1941 roku umiera ojciec. Młodego i błyskotliwego Wojtyłę zauważa w kościele parafialnym Jan Tyranowski i zaprasza do męskiej grupy modlitewnej, którą prowadzi. Radykalizm życia Tyranowskiego, ukształtowanego przez dzieła św. Jana od Krzyża i św. Teresy z Avila odbija się na jego wychowankach, co sprawia, że jedenastu z nich wybiera stan kapłański.
Karol Wojtyła został wyświęcony w 1946 roku. Uważany za umiarkowanego w swoich poglądach, zasłynął w późniejszych latach jako nieprzejednany obrońca życia ludzkiego (Evangelium Vitae, 1995), tradycyjnego podejścia do spraw małżeństwa i rodziny (w licznych dokumentach) oraz kapłaństwa jako stanu przeznaczonego wyłącznie dla mężczyzn (List Ordinatio sacerdotalis, 1994).
Rok II - 2023/24Powołał mnie Pan już z łona mej matki. Iz 49,1
Autorem katechez jest o.Piotr Idziak SJ – kapłan archidiecezji szczecińsko – kamieńskiej, rekolekcjonista.
Służebnica Boża Stanisława Leszczyńska (1896-1974), położna z Oświęcimia
Pochodziła z Łodzi. Po obronie specjalizacji z położnictwa złożyła ślub Matce Bożej, że jeśli utraci choćby jedno dziecko podczas porodu, to zrezygnuje z zawodu. W czasie II wojny światowej jej rodzina pomagała żydom, za co zostali aresztowani w 1943 roku (mąż i najstarszy syn Bronisław zdołali uciec). Jej dwóch synów Stanisław i Henryk trafiło do obozu KL Gross- Rosen, a Stanisława z córką Sylwią została osadzona w Oświęcimiu. Ponieważ udało się jej przemycić dyplom, z czasem została położną obozową. Odebrała ok 3000 porodów, z czego obóz przeżyło 30 dzieci. Po wyzwoleniu wróciła do Łodzi (jej rodzone dzieci przeżyły wojnę a mąż zginął w Powstaniu Warszawskim). W 1965 roku w Przeglądzie Lekarskim” opublikowała „Raport położnej z Oświęcimia” w którym zawarła swoje wspomnienia.
Zmarła w 1974 roku. W stulecie jej urodzin – w 1996 roku jej doczesne szczątki zostały przeniesione do Kościoła Wniebowzięcia NMP w Łodzi. Diecezjalny etap procesu beatyfikacyjnego, został zakończony 11 marca 2024 roku, w 50 rocznicę śmierci służebnicy Bożej.
Rok III 2024/25Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca Mojego. Mt 18,10
Św. Karol Lwanga (1860-1886) i 21 towarzyszy, męczennicy
Król Bugandy (dziś Ugandy) Mwanga rozpoczął prześladowania chrześcijan wskutek intryg swojego otoczenia, które było wrogo nastawione do religii ,,białych ojców”. W 1855 roku kazał zmasakrować anglikańskich ewangelizatorów, czemu sprzeciwiał się Józef Mukasa. Już wcześniej Mukasa narażał się królowi, gdyż jako majordomus nawrócił się. Mając pod opieką chrześcijańskich paziów chronił ich przed seksualnym wykorzystaniem przez Mwangę. Ilekroć król posyłał po któregoś, Józef wysyłał go poza zasięg Mwangi lub ukrywał we własnym domu. Józef w końcu został fałszywie oskarżony przez króla o próbę otrucia i skazany na spalenie. Miejsce Mukasy zajął Karol Lwanga, który kontynuował dzieło swojego poprzednika. W końcu król nakazał stawić się wszystkim chrześcijanom, stało się tak po całonocnej modlitwie, podczas której ochrzczono katechumenów. Zostali skazani i zakuci w kajdany, musieli iść ok 26 km na miejsce straceń. Po drodze kilkoro było dobitych: jeden nie mógł iść z powodu obtarcia od kajdan, więc został przeszyty włóczniami i rzucony na kopiec mrówek, innemu odrąbano kończyny, spalono na jego oczach i podwiązano kikuty, by na palącym słońcu przedłużyć czas agonii. Dwa dni później, błagającego o wodę znaleźli inni ludzie. Ci, którzy dotarli, zostali owinięci w trzcinowe maty i spaleni. Ostatnim męczennikiem był Jan Maria Muzeyi, który wspierał Józefa Mukasę. Po tym jak się ujawnił, został ścięty a jego ciało wrzucono do sadzawki.
Rok IV 2025/26Ja sam ożywiam, Ja sam uzdrawiam. Pwt 32,39
Bł. Laura Vicuna(1891 - 1904)
Urodziła się w 1891 roku w Chile. Jej ociec był zaangażowanym politycznie wojskowym, z tego powodu niejednokrotnie musieli zbiegać z miejsca zamieszkania. Zmarł niedługo po narodzeniu młodszej córki. Wdowa, Mercedes wyemigrowała do Argentyny gdzie po tułaczce związała się z Manuelem Mora, zapewniając sobie i córkom bezpieczny byt. Dziewczynki w wieku 9 i 7 lat zostały zapisane do szkoły sióstr salezjanek. Laura wkrótce zrozumiała, że jej matka żyje w grzesznym związku, co doprowadziło ją do złożenia ofiary ze swojego życia za jej nawrócenie i porzucenia przez nią konkubinatu. Z czasem Manuel Mora zaczął napastować dziewczynkę i próbował ją zgwałcić. Kiedy Laura zachorowała, matka zabrała dzieci pod swoją opiekę nie wracając do Mory. On jednak odnalazł rodzinę i wskutek oporu Laury pobił do nieprzytomności. Zmarła niedługo po tym incydencie, przed śmiercią wyjawiając matce, że cierpi w intencji jej powrotu do życia sakramentalnego.
Św. Dominik Savio (1842-1857)
Był bardzo religijnym dzieckiem, w wieku pięciu lat prosił księdza o pozwolenie służenia podczas Mszy św. Nie poprzestawał na zachowywaniu praktyk zewnętrznych, bardzo chciał zostać świętym a jego motto brzmiało: lepiej umrzeć niż zgrzeszyć. Był cichym chłopcem, nie opowiadał o swoich dobrych uczynkach, nawet nie bronił się przed fałszywymi oskarżeniami, natomiast zdecydowanie sprzeciwiał się wszystkiemu co prowadzi do grzechu. Gdy jeden z chłopców przyniósł gazetę o nieprzyzwoitej treści, Dominik wyrwał mu ją z rąk i potargał. Gdy słyszał jak dorośli przeklinają na ulicy, w sposób łagodny zwracał im uwagę. Założył Klub Maryi w oratorium ks. Bosko w którym min. opowiadał pobożne historie. Chociaż widywano go z różnymi chłopcami w niebezpiecznych miejsca, nigdy nie popełnił ciężkiego grzechu. Chłopiec zachorował na zapalenie płuc i wkrótce zmarł. Dziesięć lat później zaczął się ukazywać w wizjach św. Don Bosco w chwale świętości.
Rok V 2026/27Ja Jestem drogą, prawdą i życiem. J 14,6
Św. Jadwiga Andegaweńska(1374 - 1399), król Polski
Najmłodsza córka króla Ludwika Węgierskiego, objęła rządy w Polsce w wieku ok. 8 lat po niespodziewanej śmierci siostry Katarzyny. W wieku 4 lat została zaręczona z 8 letnim Wilchelmem Habsburgiem. Plany ślubu przerwała delegacja króla Litwy, który poprosił ją o rękę obiecując wprowadzenie wiary rzymskokatolickiej w swoim kraju. Jadwiga nie mając przy sobie krewnych aby zasięgnąć rady pobiegła do kościoła, gdzie rozważała tę propozycję. Miała wtedy usłyszeć głos z krzyża : ,,Czyń co widzisz”.
Jadwiga była fundatorką kościołów, szpitali, przytułków które nieraz utrzymywała. Posiadając gruntowne wykształcenie przykładała dużą wagę do tworzenia i rozwijania szkolnictwa wyższego. Swój osobisty majątek poświęciła ratowaniu podupadłej Akademii Krakowskiej. Otrzymała od papieża pozwolenie na otwarcie Wydziału Teologicznego, ufundowała tłumaczenie Pisma św. Zmarła w wieku ok. 25 lat w wyniku komplikacji poporodowych. Jest jedynym kanonizowanym władcą Polskim.
Rok VI 2027/28Bóg dał nam życie wieczne, a to życie jest w Jego Synu. 1 J 5, 11
Św. Jan Chrzciciel (1-32), męczennik
Ostatni prorok starego testamentu, który miał wskazać Mesjasza. Spokrewniony z Jezusem, został napełniony Duchem Świętym będąc jeszcze w łonie Elżbiety. Prowadził radykalne życie i żył w oddaleniu od ludzi. W trzydziestym roku życia rozpoczął nauczanie na pustyni, gdzie ściągały do niego tłumy. Chrzcił w rzece Jordan, wzywał do pokuty i porzucenia grzechu. Bezkompromisowo gromił błędy, czym naraził się Herodowi, który żył w konkubinacie ze swoją szwagierką. Ten kazał Jana uwięzić i wkrótce ściął wskutek intrygi Herodiady. Wcześniej Jan posłał do Jezusa swoich uczniów, niejako wskazując im po raz ostatni Tego, który był przepowiadany.
Rok VII 2028/29Strzeż pilnie swego serca, bo życie ma tam swoje źródło. Prz 4,23
Św. Hermenegild (564-586), królewicz, męczennik
Urodził się ok 564 roku jako najstarszy syn pary królewskiej. Jego matka Teodozja, gorliwa chrześcijanka przekazała synom Hermenegildowi oraz Rakkaredowi wiarę katolicką po czym zmarła. Król Leowigild ożenił się z Goswinatą, która namówiła go do przyjęcia arianizmu. Dla sprawniejszych rządów, król oddał Sewillę pod władzę Hermenegilda i ożenił go z katolicką księżniczką Ingondą. Wkrótce, wbrew dworowi oboje zaczęli popierać Kościół, przez co szybko popadli w konflikt. Leowigild w końcu wydał dekret nakazujący wszystkim poddanym przejście na arianizm co doprowadziło do wybuchu wojny domowej. Po dwóch latach Hermenegild został ujęty i osadzony w więzieniu w Tarragonie. 13 kwietnia 586 roku, król wysłał do syna biskupa ariańskiego z komunią i propozycją ułaskawienia pod warunkiem wyrzeczenia się wiary świętej, na co ten stanowczo odmówił. Leowigild wpadł we wściekłość, po czym – jak niektóre podania głoszą, osobiście zamordował Hermenegilda. Wkrótce potem zmarł gwałtownie. Będąc na łożu śmierci, targany wyrzutami sumienia nakazał następcy – synowi Rakkaredowi przywrócenie katolicyzmu w całym państwie.
Hermenegild jest męczennikiem za wiarę i prawdę o realnej obecności Jezusa w sakramencie Eucharystii. Jego kanonizacja nastąpiła 1000 lat po śmierci – w 1586 roku.
Rok VIII 2029/30Do życia wiecznego zostałeś powołany. 1 Tm 6, 12
Bł. Bartolo Longo(1841-1926)
Błyskotliwy i inteligentny Bartolo był wychowany w pobożnej i katolickiej rodzinie. Na studiach prawniczych w Neapolu zetknął się z prądami racjonalizmu i ezoteryzmem, w które bardzo się zaangażował. Szybko został kapłanem satanistycznym i podpisał cyrograf, co doprowadziło go do opętania. Praktykował okultyzm i spirytyzm. Po pewnym czasie zdawało mu się, że zmarły ojciec wzywa go do nawrócenia, inaczej zostanie potępiony. Wierzący przyjaciele przyszli mu z pomocą, wkrótce Longo odbył również spowiedź generalną. Chcąc uwolnić się od nieszczęsnych konsekwencji oddania siebie szatanowi postanowił propagować różaniec oraz publicznie wypierał się błędów, które popełniał. Jako prawnik, porządkując sprawy majątkowe owdowiałej hrabiny de Fusco wyjechał do Pompejów, gdzie przeraziła go bieda moralna mieszkańców. Zawierzając się Matce Bożej, rozpoczął działalność charytatywną budując wiele dzieł i doprowadzając do ożywienia wiary w tym regionie. Obraz jakim się posługiwał dla propagowania modlitwy różańcowej szybko zasłynął łaskami i znany jest obecnie na całym świecie jako wizerunek Matki Bożej Pompejańskiej.
Rok IX 2030/31Udzielę wam ducha mego abyście ożyli. Ez 37,14
Św. Maksymilian Maria Kolbe (1894-1941), męczennik
Zakonnik franciszkański, szaleniec Maryi. Szczególnie uzdolniony w ścisłych przedmiotach, studia w Rzymie ukończył dwoma doktoratami: z filozofii i teologii. W tym czasie był świadkiem szeroko zakrojonej akcji antykatolickiej. Za zgodą spowiednika założył Rycerstwo Niepokalanej, którego celem była walka o nawrócenie schizmatyków, masonów i heretyków. Wykorzystywał nowinki techniczne w celu upowszechnienia treści katolickich m. in. założył wydawnictwo. Skuteczność jego działań naraziła go na prześladowanie, również przez współbraci. Po założeniu Niepokalanowa wyjechał do Japonii w celu założenia domu franciszkańskiego. Szybko rozwinął tam działalność ewangelizacyjną i w 1936 roku powrócił do Polski. Po wybuchu wojny, 19 września został aresztowany po raz pierwszy z grupą zakonników, 8 grudnia 1939 roku z niewiadomych przyczyn zwolniono cały obóz. Po powrocie do Niepokalanowa, wskutek zablokowania wszelkiej działalności zorganizował nieustanną adorację Najświętszego Sakramentu. 17 lutego 1941 roku nastąpił ponowny areszt kilku ojców. Kolbe trafił do Pawiaka i 28 maja 1941 roku został wysłany do Oświęcimia. Zginął 14 sierpnia jako ochotnik w miejsce Franciszka Gajowniczka, został beatyfikowany jako wyznawca. Kanonizowany przez Jana Pawła II w grupie 108 męczenników.